De veertigdagentijd wordt ook wel eens getypeerd als een veertigdagentocht. Ooit trok het volk Israël door de woestijn op weg naar het Beloofde Land. Het was voor het volk dat bevrijd was van de macht van Farao een leertijd. Veertig jaar (toentertijd een mensenleven) hadden ze nodig als oefentijd om Gods wil te leren kennen om dan het Beloofde Land binnen te gaan en te leven naar Gods wil.
Wanneer Jezus aan zijn zending begint, is Hij de Nieuwe Mozes en de nieuwe Jozua tegelijk. Mozes is de wetgever en leider; Jozua zal Gods volk het Beloofde Land binnen leiden. Dat is precies wat Jezus uiteindelijk zal doen. Hij leidt zijn volk echter niet een concreet land op aarde binnen, maar een heel ander land, Gods Koninkrijk, dat een koninkrijk van het hart en van de geest is. Onze veertigdagentocht eindigt in de Goede Week met Pasen.
Om ons het Rijk van God binnen te voeren moet Jezus eerst alle machten die ons leven beheersen, binden en van hun macht ontdoen. De dood en de uitzichtloosheid van een doden-bestaan in de onderwereld, houdt ons gevangen in een binnenwerelds bestaan. We kunnen niet verder kijken, niet verder hopen en hebben niets te verwachten. De Wet van Mozes met haar vele bepalingen kan ons wel zeggen wat zonde is en alles benoemen wat tegen Gods wil ingaat, maar de Wet geeft ons niet de kracht om de zonde te overwinnen en heilig te worden.
Jezus wordt als onschuldige door de Wet van Mozes schuldig bevonden. Omwille van de Wet van Mozes (Hij mag niet zeggen dat Hij Gods Zoon is) wordt Jezus gedood. Maar juist zo neemt Hij de macht van de Wet over, en heeft Hij als de Zoon het recht een Nieuwe Wet te laten gelden. Christenen hebben voortaan maar één Wet en dat is Christus Zelf. Hem navolgen, met Hem verbonden zijn; dat is Leven. Jezus verbreekt de macht van de dood door ons te tonen dat Hij leeft, dat ook de dood geen macht over Hem heeft. Hij nodigt ons uit om één te worden met Hem; levend in zijn Verbond zullen ook wij over de dood zegevieren.
Zo brengt Jezus ons van het rijk van de dood, waar de Wet haar macht doet gelden, over naar het Rijk van het leven, waar Hij regeert. Pasen is het grootste feest dat wij als Christenen kunnen vieren. Met het feest van Pasen, proeven we al iets van het eeuwig leven dat God ons biedt. In de Eucharistie delen we in het Lichaam en Bloed van het Verbond, vieren we Christus’ eenheid met ons, en worden we steeds weer één, Lichaam van Christus, delend in het éne Brood en de éne Beker.
Jezus heeft daarbij niet alleen de macht van de Wet van Mozes overgenomen en de macht van de dood overwonnen, Hij heeft ook de macht van de wereld verbroken. Ook de wereld kan ons geen eeuwig leven bieden, kan ons geen vergeving schenken en kan ons niet opvoeden tot heiligen. De wereld blijft zelf gevangen in haar eigen beperktheid. Hoe lang we ooit nog eens in ons aardse lichaam kunnen leven (en dat wordt steeds langer); toch zal dit zonnestelsel ooit eindigen. Hoeveel techniek er ook nog ontwikkeld wordt; als mens worden we er niet beter van; alleen maar machtiger, met alle risico’s van dien.
Pasen. Er is veel over te denken en te zeggen. Nooit zullen we met ons gewone mensenverstand ten volle beseffen wat Jezus heeft bewerkt door die ellendige weg van het kruis vrijwillig op te pakken, terwijl alles in Hem zich er tegen verzette en Hij een afschuw had van kruis en dood. Als mens kon hij ook niet alles ten volle begrijpen. Maar in een gehoorzame liefde tot zijn hemelse Vader en voor ons is Hij in vertrouwen die weg gegaan die ons nu het leven binnenleidt. Laten we met Hem meegaan en leven. Niet alleen nu, na deze veertigdagentocht, maar door heel ons leven, dat ons eens voert tot het Eeuwig Pasen. Met dat vooruitzicht mag ik u een Zalig Pasen wensen.
Pastoor Michel Hagen
Gaffel, april 2014.