Jaren geleden, toen Microsoft Windows met een nieuw systeem kwam, verscheen er al snel een spotprent vanuit de Apple hoek. De boodschap was dat het nieuwe systeem zo instabiel zou zijn dat je maar drie knoppen nodig zou hebben: Alt, Control, Delete, de reset-toetsen. Meer zou er volgens de Apple-fans met dit systeem niet zijn aan te vangen.
Interessant is dat in 2013 deze knoppen nog steeds die functie hebben, en ja, ook Apple heeft zijn resetknoppen, want elk systeem heeft soms een reset nodig. Dat geldt niet alleen voor de computer, de smartphone of de router, ook heel andere systemen moeten van tijd tot tijd gereset worden, onze menselijke systemen.
De veertigdagentijd is zo’n vorm om het systeem van je leven, van je ingesleten gewoontes en gedachten te resetten. In feite zijn er talloze resetmomenten: De nachtrust bijvoorbeeld, om de volgende dag weer met nieuwe moed en vreugde aan de slag te gaan. De zondag ook, niet alleen voor mensen individueel, maar ook voor de samenleving als geheel. Het zou “zonde” zijn als dat resetmoment wordt prijsgegeven aan onze commerciële drang. Vakanties horen daar ook bij, ze zijn goed voor lijf en geest. In de Bijbel wordt naast een dag in de week (de Sabbat), zelfs een sabbatjaar genoemd, een jaar lang rust voor akkers en wijngaarden (Leviticus 25,3-4). In dat licht kan een economische crisis een resetmoment zijn voor de hele maatschappij; terug naar de kernwaarden, naar dat waar het werkelijk om gaat. Crisis dus als kans om een nieuw begin te maken.
In de Katholieke Kerk mag de keuze van onze nieuwe paus Franciscus een resetmoment zijn. De Kerk mag met zijn pontificaat een impuls krijgen om te kiezen voor de oorspronkelijke boodschap; terug naar het Evangelie en de eenvoud van hart. Zijn keuze voor de heilige Franciscus laat geen twijfel over zijn bedoeling, net als zijn oproep tot verkondiging.
Onlangs mocht ik twee weekendretraites voor moeders geven, in het klooster van de Missiezusters van het Kostbaar Bloed in Aarle Rixtel, een ideale omgeving om tot jezelf te komen. Tijdens mijn seminarietijd was het gewoon om elke maand een stille dag te houden en een paar keer per jaar een stil weekend. Zo’n maandelijkse stille dag is ook nu nog voor mij een echt resetmoment, geen krant, geen tv, geen radio, maar stilte en gebed, wat lezen en wandelen, terug naar mijn roeping, terug naar God.
Veel mensen ervaren de zondagsviering als een resetmoment. In deze veertigdagentijd geldt dat ook voor de boeteviering en het sacrament van boete en verzoening (vroeger de biecht genoemd), het zijn unieke momenten om je relatie met God te resetten, terug naar dat oerbegin toen je gedoopt werd en je leven met God een heel nieuw begin kreeg.
Er zijn talloze resetmomenten in ons leven; ze zijn nodig voor onze relatie met elkaar en met de samenleving, voor onze relatie met de natuur en ook voor onze relatie met God.
Even resetten; nee wij mensen hebben geen resetknop, maar we hebben wel die momenten nodig. Ik wens u toe dat deze veertigdagentijd u helpt de resetmomenten weer een vaste plaats te geven. Het komt ieder van ons en onze samenleving als geheel, zeer ten goede.
Pastoor Michel Hagen