Komende zondag horen we het wonderlijke evangelie over de werkers in de wijngaard (Matteüs 20, 1-16a). Is het niet onlogisch om iemand die één uur heeft gewerkt hetzelfde te betalen als iemand die de hele dag plus nog wat overuren heeft gewerkt? Zo bouw je geen CAO op, zo regel je ook de arbeidscontracten niet! Hier wringt iets. Tegelijk kunnen we goed begrijpen wat Jezus bedoelt, als de landeigenaar in deze parabel zegt: “Mag ik soms met het mijne niet doen wat ik verkies of zijt ge kwaad, omdat ik goed ben’?” Goedheid kun je niet inperken tot afspraken over rechtvaardigheid.
Ook vorige week hoorden we al dat dat Gods barmhartigheid niet strookt met onze logica (Matteüs 18, 21-35). Het ging over de man die een megaschuld had tegenover zijn heer. Ook hier die vraag: Is het logisch dat die heer die enorme schuld kwijtscheldt, alleen omdat die man hem erom smeekte? Nee dat is niet logisch, niet zakelijk en het is misschien zelfs naïef. De bekende gelovige 17e-eeuwse filosoof en wiskundige Blaise Pascal zei het zo: “Het hart heeft redenen die de rede niet kent”. Dat geldt voor mensen en het geldt nog eens te meer voor Gods goedheid en barmhartigheid; die is praktisch onnavolgbaar voor ons aardse verstand. Het druist in tegen ons idee over rechtvaardigheid, maar is tegelijk o zo weldadig als het ons eigen leven betreft.
Zoiets geldt dus ook voor die werkers in de wijngaard. Harde werkers van het eerste uur krijgen net zoveel als de werkers die aan het eind nog een uurtje in de koele namiddagzon hebben gewerkt. Met wie vereenzelvigt u zich, met die werkers van het eerste uur of die van het laatste uur? Voelt u zich een werker van het eerste uur, dan blijft dat gevoel van onrechtvaardigheid. Voelt u zich een werker van het laatste uur, bent u laat tot inzicht gekomen, laat tot geloof gekomen, laat tot bekering gekomen, dan bent u God eindeloos dankbaar dat Hij u zo rijkelijk zijn barmhartigheid betoont.
De bedoeling is natuurlijk dat wij zo groeien in verbondenheid met God dat zijn liefde ons hart gaat vervullen en ons denken richting gaat geven. Dat wij groeien in barmhartigheid en ons verheugen met Jezus, met de Vader en de Geest; met God die naar al zijn kinderen kijkt met ogen van liefde, met zorg en barmhartigheid. Dat we ons verheugen met God die al zijn kinderen wil samenbrengen in het huis van de Vader, waar ruimte is voor velen.
Plebaan Michel Hagen
Katholiek Nieuwsblad #18 – Week 38 2023