Paastijd jaar A

Het verhaal van pastoor Adrianus Onderwater maakt duidelijk, dat God door heel gewone mensen bijzondere dingen doet. Heel gewone mensen, maar als hun harten gloeien van liefde, als zij opkomen voor gerechtigheid en trouw, als zij over Jezus spreken en over Gods grote daden, dan wijkt de kilheid en hopeloosheid, dan ervaren we God in ons midden.

Weet u hoeveel namen deze zondag heeft?

Moest de Messias dat alles niet lijden. Moesten wij God niet doden om uiteindelijk in te zien dat wij God niet kenden? Alleen zo kon ons godsbeeld sterven en kon God als de eeuwige verrijzen, om ons het leven te brengen.

Tekenen, symbolen, Sacramenten, Gods beloften worden vervuld, boven verwachting.

Waardering is nodig, waardering die zijn bron vindt in de liefde. Dat geldt ook voor het geloof.

We mogen vragen om die kracht van de heilige Geest om in onze tijd weerstand te bieden aan nieuwe structuren van de dood, kracht om het uit te houden en niet op te geven, kracht om de zingeving van Jezus’ leven te zien, kracht om ervan te getuigen, kracht om de vrijheid waard te zijn waarvoor zovelen zijn gestorven.

Jezus’ geboden maken ons vrij, Jezus’ voorschriften zijn genezend, zijn opdrachten brengen Gods Koninkrijk, zijn voorbeeld is ons Goede Nieuws.

Het geloof is als de wortels en de bladeren van de boom, waar een boom mee ademt en drinkt. De vruchten zijn onze diaconale activiteiten, onze werken uit liefde. Een appelboom, mooi, groot, vol in blad, die nooit appels geeft, wordt omgehakt. Maar zonder wortels en zonder gezonde bladeren, komen er zeker geen appels.