Op deze laatste zondag van het kerkelijk jaar vieren we het hoogfeest van Christus Koning van het heelal. We mogen stilstaan bij wat zijn grootheid is.
We vieren vandaag Christus Koning. Het is de laatste zondag van het kerkelijk jaar. Volgende week zondag begint de Advent. We horen over het laatste oordeel. We vieren de Eucharistie om ons te laten bemoedigen de weg te blijven gaan van Jezus, de Weg die leidt naar het eeuwige leven.
Wij zijn geschapen naar het beeld van Gods innerlijk, dat is het beeld van Gods barmhartigheid, Gods liefde, Gods zorg voor mensen, Gods houding van nabijheid, Gods grote respect voor onze vrijheid, Gods voortdurende bekommernis om ons heil en God nooit aflatende inspanning om ons op de weg te begeleiden die leidt naar de hemel.
Leven wij werkelijk als kinderen van God, zijn we vrij van de machten van de duisternis? Is onze band met God en de naaste op zo'n niveau dat ons geloof ons weten overstijgt?
Een nieuwe tijd. Een tijd zonder massale steun van onze omgeving. Een tijd ook waarin God ons -één voor één- persoonlijk roept en raakt. En ons vraagt om de taak waar te maken die past bij onze levensstaat.
Jezus wil ons oproepen, niet bang maken. Hij wil ons bemoedigen, niet afschrikken. Het gaat Hem om ons, dat de liefde van God in ons de overwinning behaalt. Maar wie God niet zoekt en herkent in zijn naaste die zal God ook niet meer kunnen vinden in zijn heerlijkheid. Heiligen als Martinus van Tours en Moeder Teresa herinneren ons hieraan.