Op deze zondag zijn we getuigen van Abraham die ervan overtuigd is dat hij zijn zoon moet offeren. We zijn ook getuigen van Jezus die op de berg van gedaante verandert.
Ronduit zeggen: “Hij is de Zoon van God, Hij is de Messias, de Verlosser, Hij is onze toekomst, Hij maakt het verschil tussen leven en dood, geen mens kan aan hem tippen”, dat vinden ook veel Christenen best lastig.
Jezus sterft aan het kruis. Hij gaat die weg voor ons, opdat wij weten dat wij mensen, overgeleverd aan onszelf, dit met Gods Zoon en met Gods mensenkinderen in het algemeen doen.
Door dat ene zinnetje wordt alles anders: “Luistert naar Hem.” Met onze levensvragen, vragen over lijden en dood, vragen over zingeving, vragen over eeuwig leven, vragen over zonde en straf, vragen over vergeving, vragen over God en over de mens, met alle vragen moeten we naar Hem gaan. Door Hem geeft God antwoord op onze levensvragen.
Als je stil wordt, kun je beter luisteren. Maar, dan moet je ook stil worden in je gedachten. Wanneer je alsmaar doorgaat in jezelf, dan is er nog geen rust. Wat kan stil worden toch moeilijk zijn. Echt stil worden betekent tot rust komen en los van jezelf komen.
Kunnen wij geloven in de stad, dat zij toch weer een plaats van genade wordt, ja het zelfs al is? Dat kunnen wij, dat mogen wij geloven, mits we Jezus, Gods veelgeliefde Zoon in al zijn gedaanten leren herkennen.