Heiligen

Wij mogen ons kindschap Gods vieren met de Moeder van God die aan ons is geschonken.

Onze bisschop heeft een jaar van gebed afgekondigd dat een uitnodiging is voor ieder van ons persoonlijk, maar ook heel bijzonder voor de gezinnen, om te werken aan een eigen gezinsspiritualiteit en het gebed een vaste plek te geven in het gezin.

God is fundament van alles wat mogelijk is. God onttrekt zich aan alle fysieke metingen en aan alle binnenwereldse redeneringen. God staat ervóór, erbóven, erónder, Hij staat naast ons, achter ons, God dient zijn schepping, God draagt zijn schepping. Die dragende hand kunnen we wel filosofisch bedenken en kunstzinnig uitbeelden, maar niet empirisch meten en bepalen.

We moeten voeten zijn van vreugdeboden: wij moeten, net als Willibrord, vreugdeboden zijn die de Blijde Boodschap opnieuw verkondigen en opnieuw kijken naar deze tijd met de vraag: Wat heeft deze tijd nodig?

De gebeurtenissen in de geschiedenis en Gods Voorzienigheid lopen dwars door elkaar heen. God is erbij, zonder dat Hij de wetten van de natuur en de wetten van de psychologie of de sociologie of wat dan ook opzij hoeft te zetten. God is in en door, onder en boven, bij en voor en achter alles aanwezig.

Worden zoals Jezus, dat bereik je alleen door Hem na te volgen, Hem na te doen, zijn manier van doen in te oefenen, te blijven oefenen, te blijven proberen, dag in dag uit.

Gods barmhartigheid krijgt een gezicht in Jezus Christus. Van dat gelaat is Maria de moeder.

Is Jezus een extremist als Hij zijn zaligsprekingen spreekt, als Hij aanzet om alles te verkopen en aan de armen te geven? Is Jezus een extremist als Hij zegt de andere wang toe te keren en een mijl extra mee te gaan met je aanklager? Misschien wel, het is behoorlijk extreem, net zo extreem als het is om zeventig maal zeven maal te vergeven. Waarom is het religieuze extremisme van Jezus dan geweldloos terwijl ander religieus extremisme geneigd is tot geweld?