De geboorte van Jezus met Kerstmis moedigt ons aan om zelf opnieuw geboren te worden, om zelf een nieuwe mens te worden, een mens die in alles kiest voor het goede.
Het is Kerstmis. Dat lieflijke feest draagt een diep mysterie in zich. Johannes speurt daarnaar als hij zijn Evangelie schrijft. In het begin was het Woord en het Woord is Vlees geworden.
Het was niet slechts vier weken wachten; de echte Advent heeft eeuwen geduurd, millennia. Vanaf de val van Adam en Eva heeft de mensheid uitgezien naar de Verlosser. Vandaag vieren we zijn geboorte; Hij is het Woord van in het begin, Hij is God met ons. We vieren vandaag niet enkel zijn geboorte toen, maar vooral dat Hij met ons is, alle dagen, tot aan de voleinding van de wereld.
Het is zover, Kerstmis, we laten alles even achter en komen samen. We denken weer na over dat ene mysterie: God komt in ons midden door zijn Zoon en wat mag dat voor ons betekenen?
Het is zover, na vier weken Advent is het Kerstmis. God heeft Woord gehouden. Zijn Woord treft doel, is onstuitbaar. Zijn Woord is vleesgeworden in de Emmanuel.
Is dat waar? Als het té goed gaat, vergeet je God dan, heb je dan genoeg aan jezelf, ga je dan zo op in deze materiële wereld dat geloof en kerk er vanzelf bij inschieten?