Veertigdagentijd jaar B

Jezus staat op de grens van een nieuwe wereld, en de geboorte van die nieuwe wereld betekent tegelijk een sterven van de oude wereld. Maar het vreemde is dat we niet zomaar die oude wereld zien sterven, daarvoor in de plaats sterft Christus Zelf. Zijn sterven bergt een mysterie in zich dat ons steeds opnieuw aan het denken zet.

We kunnen klagen dat de politiek partijdig is, dat de media het op de Katholieke Kerk gemunt heeft, dat journalisten selectief verontwaardigd zijn, we kunnen van alles noemen en vaak niet zonder reden, maar de eerste lezing houdt ons een heel andere spiegel voor. Daaruit blijkt dat de oorzaak van wat er gebeurde de eigen ontrouw is. Het Nieuwe Testament nodigt ons uit om naar het licht te komen en in het licht te gaan staan.

Het verhaal van de tempelreiniging, gaat over onszelf als huis van God en tempel van de heilige Geest. Vandaag worden wij eraan herinnerd hoe wij zelf innerlijk zo'n vrijheidsgebied moeten bewaren, als kind van God. Wel in de wereld, niet van de wereld. Zo vrij als de tempel na de zuivering, zo vrij als Jezus, zo vrij als wij bedoeld zijn door God.

Door dat ene zinnetje wordt alles anders: “Luistert naar Hem.” Met onze levensvragen, vragen over lijden en dood, vragen over zingeving, vragen over eeuwig leven, vragen over zonde en straf, vragen over vergeving, vragen over God en over de mens, met alle vragen moeten we naar Hem gaan. Door Hem geeft God antwoord op onze levensvragen.

Voorleesbrief van de Nederlandse bisschoppen; Barmhartigheid doen.

Dit is een tijd van meer toeleg op het bidden, van grotere aandacht voor de liefde tot de naaste, een tijd van grotere trouw aan de sacramenten waarin we zijn herboren.

In stilte bij hem zijn, gedenken hoe Hij zijn lijden ingaat.

Bestaat er een zinlozer lijden? Bestaat er een mensonwaardiger lijden? Is er een diepere aftakeling denkbaar, smaad, bespotting, leugen, en dan zo totaal onmachtig zijn, overgeleverd in de handen van hen die je haten, bestaat er een grotere afgang?