Veertigdagentijd jaar B

Ons hart moet een plek van gebed zijn, een huiskamer waar God woont, waar je met Hem overlegt; je innerlijk, je hart, je ziel is de eerste gebedsplek.

Jezus sterft aan het kruis. Hij gaat die weg voor ons, opdat wij weten dat wij mensen, overgeleverd aan onszelf, dit met Gods Zoon en met Gods mensenkinderen in het algemeen doen.

Hoe komt het dat bij Jezus God het wint van alle concurrenten? Hoe kan Hij zo ontspannen en gelukkig, vol liefde en energie afzien van allerlei leuke dingen die er ook in die tijd waren?

Twee gedachten voor de Veertigdagentijd: Zorg dat je niet onverschillig wordt en zorg voor de wellevendheid in hoe je omgaat met elkaar.

Jezus begint op Witte Donderdag opnieuw. Dit is het begin van een nieuwe uittocht, of doortocht. Niet uit Egypte of een ander concreet land, nee dit wordt een doortocht door de dood heen. Jezus gaat door de dood heen om aan de overkant te verrijzen.

Jezus kon geen andere weg gaan dan deze weg. Alleen zo kon Hij ons een Nieuw Verbond schenken met een Nieuwe Wet die de grenzen van Israël overstijgt en de hele aarde en hele kosmos omvat.

Hoe hoog achten wij Christus? Is Hij werkelijk mijn leidsman ten leven?

Jezus staat op de grens van een nieuwe wereld, en de geboorte van die nieuwe wereld betekent tegelijk een sterven van de oude wereld. Maar het vreemde is dat we niet zomaar die oude wereld zien sterven, daarvoor in de plaats sterft Christus Zelf. Zijn sterven bergt een mysterie in zich dat ons steeds opnieuw aan het denken zet.