Op deze zondag gedenken we de H. Willibrord. Hij heeft in onze streken het geloof verkondigd. Hij deed dat niet alleen, maar velen mét hem – velen vóór hem – en velen ná hem.
Allerzielen is een bijzondere gelegenheid om samen stil te staan bij al onze dierbare overledenen. We doen dit samen, we delen het verdriet en we delen ons geloof, we doen dat bijzonder samen met Hem die de dood heeft overwonnen.
Jezus geeft ons een prioriteitenlijstje. Dat is anders dan wat de samenleving doorgaans hanteert. We worden uitgenodigd met zijn blik naar ons eigen prioriteitenlijstje te kijken.
Zoals het er in de wereld aan toegaat, zo moet het niet gaan in de Kerk. Dat horen we in het Evangelie. Helaas gaat het ook in de Kerk vaak fout. We mogen bij Christus kracht en inspiratie opdoen.
Rijk zijn heeft zo zijn voordelen, maar de gevaren zijn groter. Dat zien we bij de rijke jongeling. Omdat Jezus arm is geworden voor ons, kunnen wij nu delen in zijn geestelijke rijkdom.
Jezus spreekt over het huwelijk, hoe uniek en kostbaar het is (Mc. 10, 2-16) Om het ons uit te leggen, gaat Hij terug naar het begin van de schepping. Jezus weet ook wat huwelijkstrouw en huwelijksliefde kan kosten aan pijn en lijden; Hijzelf is de bruidegom die zijn leven geeft voor zijn bruid, de Kerk.
Jezus geneest een doofstomme. Het is een teken dat Gods Koningschap met Jezus een heel nieuwe fase is ingegaan. Wij zijn hier genodigd om in deze Eucharistie deel te nemen aan zijn Bruiloftsmaal en ook zelf meer en meer het goede te zien, te horen, te zeggen en te doen.
Jezus is de koning van de innerlijkheid, van de binnenkant. In de liturgie worden we uitgenodigd door de uiterlijke vormen heen te kijken en hem te vinden die ons innerlijk wil genezen en heiligen.
Woorden van eeuwig leven zijn geen simpele of makkelijke woorden. Gods Woord is stevige kost waar je lang en goed op moet kauwen. Zo is het met Christus zelf ook. Hem navolgen is niet simpel maar op die weg schenkt God ons het eeuwige leven.