Jaarcyclus

Christus geeft ons de kans in ons dagelijks leven het verschil te maken. Juist bij tijdsdruk, bij de commercialisering van de samenleving, bij de nieuwe zakelijkheid.

Roepingen: we moeten er om bidden, maar ook moeten we een klimaat scheppen waarin Gods roepstem kan klinken en waarin het antwoord kan komen.

In een tijd van geestelijke armoede moeten we net als Abraham, net als Elia, net als Jezus en de apostelen leren vertrouwen, met geduld.

Wat kunnen we bij vergeving leren van Jezus?

Jezus vraagt aan ons dat wij elkaar blijven zien door de ogen van die vader, elkaar als broers en zussen blijven zien. Dat we menselijke zwakheden incalculeren, niet met een berekend risico, maar met een voorschot van liefde. Jezus vraagt dat we onze vijanden blijven zien als kinderen van God, die nog altijd kans maken op bekering.

Het is geen slaappil, geen kalmeringsmiddel, geen opium, het is een verbond, een nieuwe relatie en een perspectief dat mij hier en nu kracht geeft, in plaats van afzwakt, zijn perspectief maakt mij wakker, in plaats van slaperig, Hij maakt mij vrij, in plaats van afhankelijk. Dit geloof verbindt mij met God en zo met mijn diepste innerlijk, mijn diepste eigenwaarde, mijn diepste motivatie en uiteindelijke perspectief.

Vandaag zijn we in slecht gezelschap, maar dat past ons wel, we zijn tenslotte geen haar beter dan Petrus die verzucht: “Heer, ga weg van mij, want ik ben een zondig mens.” En Jezus verdraagt ons slechte gezelschap, het lijkt er zelfs op dat Hij ons gezelschap waardeert en blij is met ons.

Profeet zijn. Geroepen zijn. Gezonden worden. Dat is niet makkelijk. Jezus ervaart het. Een belangrijke vraag is natuurlijk: ‘Hoe ging Jezus hiermee om?’